O ensino bótase á rúa en defensa da lingua propia de Galicia

A penúltima vez que, actos festivos á parte, a compostelá Praza do Obradoiro quedou pequena para acoller unha multitude tamén se falou de lingua. O 18 de abril, un pletórico Alberto Núñez Feijóo estreaba cargo proclamando ante os seus que, coa volta do PP a San Caetano, o galego deixaría de ser un “elemento de imposición” para selo de “unión”.

Onte, os responsables da plataforma Queremos Galego dubidaban ata poucas horas antes de iniciar a súa mobilización se a aposta pola que deron en chamar “praza maior de Galicia” sería demasiado arriscada, unha dúbida que foi despexando a medida que os máis de 100 autobuses fletados dende as diversas comarcas do país colapsaban os accesos a Santiago de Compostela.

Mentres as cúpulas dos partidos da oposición parlamentaria, cos seus líderes, Manuel Pachi Vázquez e Guillerme Vázquez á fronte, lamentaban ante os medios que fose necesario manifestarse para que “o presidente da Xunta cumpra a lei”, os políticos ían, gradualmente, quedando nun discreto segundo plano. Docentes, e sobre todo, estudantes, tomaron, coa “unión” vaticinada polo presidente en abril, o protagonismo da que xa é a mobilización máis multitudinaria que Compostela teña acollido nun día laborable: segundo a Policía, a marea humana estaba composta por 30.000 persoas, unha cifra que a organización eleva a 50.000.

Por tras do lema da pancarta principal, “paremos o decretazo contra o galego”, os carteis distribuídos dende A Mesa pola Normalización compartiron espazo con infinidade de creacións artesás. Paraugas inzados de versos de Castelao e Manuel María, adhesivos nos que múltiples docentes se culpaban de “dar clase en galego” e un amplo continxente de retranca co “trinlingüismo” defendido pola Xunta como argumento. Así, foi posible observar o logotipo da plataforma convocante transformada en We Want Galego ou un caricaturizado Feijóo afirmando “I love very moito el gallego”. A mensaxe de fondo resumíaa o presidente da Asociación Internacional de Estudos Galegos, Craig Patterson: “Utilizan o inglés propagandisticamente para camuflar un ataque contra a lingua galega”.

PARO NAS AULAS PÚBLICAS

Mentres as rúas compostelás se enchían “como non pensaramos nin no mellor dos nosos soños”, recoñecía un membro da organización, os centros públicos de ensino –os docentes da escola privada non puideron participar–eran tamén reflexo do rexeitamento ao decreto. En “máis dun 90%” cifraba Anxo Louzao dende a CIG-Ensino, un dos sindicatos convocantes, o seguemento dunha folga que, afirma, conseguiu “baleirar” as aulas en “repulsa” ao “intento de erradicar” o galego das escolas de Galicia.

Ben distinta á visión da CIG –secundada por UGT, CC.OO e STEG– foi a ofrecida por Educación. Ao final da mañá, o departamento de Jesús Vázquez gabábase de que “a maioría absoluta” dos mestres decidisen non participar. Segundo os seus datos, o paro tivo un seguemento de “menos do 50%”. Nun ton sensiblemente belixerante, o director xeral de centros, José Manuel Pinal, atribuía as súas cifras á “falta de argumentos” dunha folga “partidista”.

Así e todo, as críticas de San Caetano non se escoitaban no Obradoiro, onde Xosé Lois González, O Carrabouxo, exercía de alegre mestre de cerimonias ao son dun improvisado “mamá, eu quero galego”. “Mirade, cantos extremistas”, ironizaba Carlos Callón dende o estrado. Cando os primeiros en chegar á praza xa a abandonaban, a comitiva máis rezagada conseguía, máis dunha hora despois, chegar ao Obradoiro. “Somos un pobo, non un decreto”, coreaba a multitude.